11 marca 1941 roku Kongres Stanów Zjednoczonych uchwalił kluczową ustawę znacząco wpływającą na bieg II wojny światowej, znaną jako Lend-Lease Act (Ustawa Pożyczek i Dzierżaw).
Ta inicjatywa, gorąco popierana przez prezydenta Franklina Delano Roosevelta, umożliwiła Stanom Zjednoczonym świadczenie wsparcia dla krajów walczących z hitlerowskimi Niemcami, w tym dla Francji, Wielkiej Brytanii, później także Chin i Związku Radzieckiego, a także innych państw sojuszniczych. Pomoc ta obejmowała dostawy żywności, paliwa, materiałów obronnych, w tym samolotów, statków wojennych, czołgów, samochodów terenowych oraz broni, które przekazywano za darmo lub odpłatnie.
Lend-Lease Act był kluczowym momentem, który umożliwił formalnie neutralnym Stanom Zjednoczonym de facto zaangażowanie się w światowy konflikt, nie angażując bezpośrednio amerykańskich sił zbrojnych w walkę. Projekt Roosevelta zakładał przekształcenie USA w „arsenał demokracji”, co miało kluczowe znaczenie dla dalszego przebiegu wojny.
Już pod koniec października 1941 roku, pierwsza partia pomocy o wartości 1 miliarda dolarów została zatwierdzona przez prezydenta Roosevelta i przekazana Wielkiej Brytanii. Do końca wojny, wartość amerykańskiej pomocy dla sojuszników przekroczyła 50 miliardów dolarów, co w dzisiejszych pieniądzach odpowiadałoby około 680 miliardom dolarów. Wsparcie to było kontynuowane nawet po oficjalnym przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do wojny w grudniu 1941 roku
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz